Jak zawsze, znów można by opiewać piękno każdej milisekundy tego dzieła, zachwyć się idealnym balansem na linii zsypu odpadów akustycznych. Kolejna kompilacja toczy się niczym przemysłowa bela papieru toaletowego przez ulice San Francisco miażdżąc srające jamniki i ruchem jednostajnie przyspieszonym oddalając się w stronę zachodzącego słońca w akompaniamencie alarmów samochodowych. Jednocześnie romantycznie, niebezpiecznie i groteskowo w idealnie dobranych proporcjach. To właśnie Masterdysk.